Які вобраз першы прыходзіць, калі чуем слова “рыцар”? Думаю, што большасць адразу ўяўляе сабе сярэднявечнага воіна ў даспехах, слаўнага, непераможнага, адважнага, шляхетнага, здольнага на подзвігі дзеля прыгожай дамы. Гэта вобраз, які ў гады свайго юнацтва захапіў св. Францішка Ассізскага. Дзеля дасягнення сваёй амбітнай мары стаць рыцарам малады Францішак купіў сабе каня, зброю, даспехі і адправіўся ваяваць. Патрэбны быў час, каб ён зразумеў, што яго бітва і яго рыцарства – іншыя. “Бо нашая барацьба не супраць крыві і цела, але супраць панаванняў, супраць уладаў, супраць гаспадароў цемры гэтага свету, супраць нябесных духаў злосці” (Эф. 6, 12). Нашае змаганне – супраць граху.

У гэтай нябачнай бітве мае ўдзел кожны ахрышчаны. І як сапраўдны воін, павінен быць апрануты ў даспехі. Якія ж яны – сапраўдныя даспехі Бога? Св. ап. Павел пісаў у лісце да Каласянаў: “Апраніцеся ж як выбранцы Божыя, святыя і ўмілаваныя, у шчырую міласэрнасць, лагоднасць, пакору, далікатнасць, доўгацярплівасць, <…>. А па-над усім гэтым апраніцеся ў любоў, якая ёсць повяззю дасканаласці” (Клс. 3, 12-14). А ў іншым месцы, у лісце да Эфесцаў: “<…> станьце, падперазаўшы свае сцёгны праўдаю, і апрануўшыся ў панцыр справядлівасці, і абуўшы ногі ў гатовасць дабравесціць спакой. А разам з усім вазьміце шчыт веры, якім зможаце пагасіць усе распаленыя стрэлы злога; і шлем збаўлення вазьміце, і меч духоўны, якім ёсць Божае слова. <…> маліцеся ў Духу пры кожнай нагодзе” (Эф. 6, 13-18).

Як сапраўдны рыцар, кожны хрысціянін, вобразна кажучы, павінен умець карыстацца сваёй духоўнай зброяй і экіпіроўкай і падтрымліваць іх у належным стане. А гэтаму трэба вучыцца, і найлепш – з дзяцінства.

Св. Францішак, які называў сябе герольдам (вестуном) Вялікага Караля і рыцарам выдатнай дамы Беднасці, настолькі быў прасякнуты і заглыблены ў Божае слова, настолькі яго лад жыцця адпавядаў Евангельскаму, што яго пачалі называць “другім Хрыстом”. Ён сваім жыццём споўніў словы ап. Паўла: “Бо ўсе вы, хто ахрысціўся ў Хрыста, у Хрыста апрануліся” (Гал. 3, 27). “Ужо не я жыву, але жыве ўва мне Хрыстос” (Гал. 2, 20). Таму мы можам давяраць яго бачанню хрысціянства і наследаваць Хрыста, ідучы следам за Францішкам.

Выдатная магчымасць для дзяцей – вучыцца быць сапраўдным хрысціянінам пад апекай св. Францішка і братоў капуцынаў, яго духоўных сыноў, - існуе ў нашай парафіі. Днём нараджэння супольнасці можна лічыць 2 лютага 2025 г., калі 29 маленькіх хрысціянаў урачыста склалі прысягу Рыцара. 

Такая супольнасць – гэта не выключная з’ява нашай парафіі. “Рыцары” існуюць у многіх краінах свету, у якіх служаць францішкане. Гэта частка францішканскай сям’і. Праз гульні, цікавыя заданні, тэатральныя сцэнкі, сяброўства дзеці пранікаюцца духоўнасцю св. Францішка, фарміруюць свой светапогляд у духу братэрства з усімі людзьмі і ўсімі стварэннямі, вучацца рацыянальна карыстацца рэчамі, беражліва адносіцца да прыроды, заўважаць яе прыгажосць, быць побач з тымі, каму цяжка, несці супакой і радасць.

 

У нашай парафіі супольнасцю апякуецца бр. Сяргей Гусар. Яму дапамагаюць свецкія францішкане і францішканская моладзь. “Рыцары” запрашаюць далучацца да іх усіх жадаючых узростам ад 7 да 13 гадоў. Заняткі адбываюцца ў капліцы кожную суботу а 16-00 (падчас навучальнага года). 

Пра Рыцараў у нашай парафіі можна пачытаць:

Адбылася першая сустрэча дзяцей, якія збіраюцца стаць рыцарамі св. Францішка

"Вось я!" У свята Ахвяравання Пана Рыцары святога Францішка склалі прысягу

Ад Рыцараў - да францішканскай моладзі.

Летнік з Францішкам для Рыцараў.

Мэта жыцця - гэта Хрыстус, 
І ўсё жыццё няхай Ягоным будзе.

Францішканская моладзь - гэта частка францішканская сям'і нашай парафіі, якая аб'ядновае таксама  дзяцей (Рыцараў), старэйшую моладзь ФМ Таў і дарослых (Францішканскі ордэн свецкіх). Гэта свецкія людзі, якія адкрылі для сябе св. Францішка і хочуць яго наследаваць там, дзе знаходзяцца, - у сям'і, на працы, у школе паказваць, што для іх Евангелле мае каштоўнасць.

 

Францішканскую моладзь складаюць падлеткі, якія маюць жаданне  быць супольнасцю веры, дзе Эўхарыстыя - гэта цэнтр жыцця, Евангелле - святло на дарозе, Касцёл - Маці і настаўніца, а бедныя і пакінутыя - браты і сёстры. Яны абяцаюць  быць гатовымі адказаць на кожны заклік дабра і несці ў свет Божы супакой, як верныя вестуны Божага Валадарства.

Апякуецца супольнасцю бр. Сяргей Гусар.

Запрашаем далучацца да нашай супольнасці моладзь ад 14 гадоў. Сустрэчы адбываюцца кожную нядзелю пасля св. Імшы а 18 гадзіне. Абмяркоўваем розныя актуальныя тэмы, маем супольныя выезды, дні засяроджанасці, удзельнічаем у розных парафіяльных святах. На спатканнях ёсць месца і малітве, і разважанням, і размовам, і гульням, і смачнай ежы.

 

Пра францішканскую моладзь парафіі можна пачытаць:

Ад Рыцараў - да францішканскай моладзі.

В каплице при костёле св. Пио парафии св. Казимира проходят встречи группы "Золотая жила" для людей, которые имеют зависимость от алкоголя:
     вторник, четверг, пятница 19-00,
     воскресенье 13-30
     (последнее воскресенье — открытое)

Контактные телефоны:

+375 (44) 492-45-30  (24/7)

+375 (29) 248-51-14

Почтовый адрес:

г.Молодечно 222306, а/я 9

Элетронная почта:

goldmine@aabelarus.org

Подробная информация на сайте:

aabelarus.org

Все алкоголики перестают пить, некоторым это удается при жизни.
У ВАС ЕСТЬ ВЫБОР!

  СПРАВАЗДАЧА ДЗЕЙНАСЦІ ПАРАФІЯЛЬНАГА "КАРЫТАС" г. Маладзечна з 17.07.2022 па 17.07.2023 

Парафіяльны Карытас парафіі святога Казіміра ў г. Маладзечна размешчаны па адрасе: Рэспубліка Беларусь, Мінская вобласць, 222302, г. Маладзечна, вул. В. Гасцінец, 141. 

17 ліпеня 2022 года валанцёры адзначылі Дзень заснавання парафіяльнай суполкі Карытас. 

Суполка дзейнічае пад кіраўніцтвам брата Андрэя Жылевіча OFMCap.

Слова caritas — лацінскае, яно азначае «любоў» у кантэксце братняй дапамогі і апекі. Гэтым тэрмінам з канца XIX стагоддзя акрэсліваюцца таксама розныя кірункі дзейнасці Каталіцкага Касцёла ў галіне дабрачыннасці. Выкарыстанне агульнага тэрміну для касцёльнай дабрачыннай дзейнасці было звязана з імкненнем яе каардынацыі і аб’яднання. Касцёл працаваў у сферы дабрачыннасці на працягу ўсёй сваёй гісторыі, але толькі ў апошнія сто гадоў былі створаны спецыялізаваныя структуры, заданне якіх — каардынацыя дабрачыннай дзейнасці Касцёла.

Сёння «Карытас» на Беларусі з’яўляецца арганізацыяй, якая ажыццяўляе і накіроўвае дабрачынную дзейнасць у мясцовым Каталіцкім Касцёле. «Карытас» дзейнічае на падставе ўласнага статуту як дабрачыннае каталіцкае таварыства.

Дапаможнік па развіцці парафіяльных структураў дабрачыннага таварыства «Карытас»

 ДЗЕЙНАСЦЬ ПАРАФІЯЛЬНАГА "КАРЫТАС" г. Маладзечна:

1. Гуманітарная дапамога тым, хто мае патрэбу.

Збор і размеркаванне дапамогі. Надзея Смірнова +37533-649-76-87

2. Сацыяльная дапамога.

Дапамога адзінокім людзям і інвалідам, сацыяльная перадышка (падмена апекуноў на кароткі час). Святлана Лапата +37533-686-75-42

3. Арт-тэрапія.

Мастацкія майстар-класы (маляванне, калаж, выраб сувеніраў і г.д.) з элементамі псіхалагічнай тэрапіі для дзяцей, моладзі і дарослых.

Лізавета Чырвонцава +37529-697-61-76, E-mail:  lizavetachy@gmail.com

4. Псіхалагічная дапамога:

• Дапамога ў дыягностыцы асабістых і прафесійных праблем, вызначэнне патэнцыялу для іх вырашэння, выпрацоўка (развіццё) якасцяў, неабходных для вырашэння праблем і дасягнення мэтаў, кіраванне сваім фізічным, псіха-эмацыйным і фізічным здароўем, вызначэнне жыццёвых прыярытэтаў, якія адказваюць на пытанне: "Для чаго і дзеля каго я жыву?".

Уладзімір Глушакоў - кандыдат сацыялагічных навук, дацэнт. Аўтар 29 кніг па кіраванні, псіхалогіі, камунікацыях. +37529-623-94-51, E-mail: ispecnaz@mail.ru

• Дапамога ў вырашэнні асабістых і сямейных праблем, кансультацыі па пытаннях выхавання дзяцей, дапамога моладзі пры вырашэнні цяжкіх жыццёвых пытанняў, кансультацыі па праблемах алкагольнай, наркатычнай і іншых залежнасцей і сузалежнасцей.

Вольга Баханко - псіхолаг-кансультант.  +37529-699-95-49, E-mail: olgabohanko@gmail.com

 5. Арганізацыя акцый.

Акцыі ў падтрымку: дзяцей-сірот, людзей з абмежаванымі магчымасцямі, асоб састарэлага ўзросту, шматдзетных сем’яў.  Ірына Фаміна +37529- 117-97-72, Святлана Лапата +37533-686-75-42

6. Кансультатыўная дапамога бацькам дзяцей-аўтыстаў.

Кансультацыя пры магчымых падазрэннях адхіленняў у развіцці дзіцяці. Праблематыка асабістага прыняцця, пастаноўкі дыягназу і атрымання групы інваліднасці. Кансультацыя на тэму размоў з псіхіятрамі, псіхолагамі і выхавацелямі. Кансультацыя ў галіне методык для хатніх развіваючых заняткаў, дыдактычных матэрыялаў, кантактаў дэфектолагаў.

Марыя Буневіч +37529-144-63-91, E-mail: maryla.07@mail.ru

7. Фізкульт-зарадка 60+

Кожны будні дзень, у парку Перамогі, каля трэнажораў, а 10 гадзіне, сустракаецца суполка актывістаў 60+ для выканання лёгкіх фізічных практыкаванняў. Удзельнікі абменьваюцца жыццёвым вопытам, набываюць новыя веды і знаёмствы. Ларыса Ураева +37529-557-70-58

8. Дапамога людзям, якія маюць залежнасць ад алкаголю.

Можам дапамагчы тым, хто мае жаданне кінуць піць і паказаць, як жыць без алкаголя кожны дзень. Андрэй Паўлік +37529-742-54-94

ПАРАФІЯЛЬНЫ «КАРЫТАС» МАЕ ПАТРЭБУ Ў ДАПАМОЗЕ ВАЛАНЦЁРАЎ ДЛЯ:

- працы на складзе гуманітарнай дапамогі

- дапамогі адзінокім людзям і інвалідам

- канкрэтнай і разнастайнай дапамогі падапечным

- удзелу ў арганізацыі акцый для тых, хто мае патрэбу

- удзелу ў арганізацыі паездак у дзіцячыя ўстановы і дамы састарэлых.

 Каб стаць валанцёрам нашага парафіяльнага Карытас можна запоўніць анкету 

   https://forms.gle/qrSqZXcabFA68Tei8 

або патэлефанаваць па нумару:

 +375(29) 117-97-72

   Благотворительность, общественные объединения

   Религиозные объединения

   Молодечно Приход Св. Казимира (В разделе ФИО указать для Каритас)

ФМ Тау - гэта супольнасць каталіцкай моладзі, якая ў моцы Святога Духа, праз бесперапыннае навяртанне і пакуту па прыкладзе святога Францішка прыпадабняецца сваім уласным жыццём да Езуса Хрыста Укрыжаванага і Уваскрослага; вучыцца пакоры, дасканалай любові і радасці. Супольнасць ФМ Тау з'яўляецца маладой часткай францішканскай сям'і, да якой адносяцца таксама браты-францішкане, сёстры-кларыскі і Францішканскі ордэн свецкіх.

Супольнасць ФМ Тау міжнародная - яна існуе ў Польшчы, Украіне і ў іншых краінах. У Беларусі супольнасці існуюць пры капуцынскіх кляштарах у Менску, Маладзечне, Слоніме, Докшыцах і Смалявічах.

У супольнасцях моладзь на працягу некалькіх год праходзіць фармацыю; таксама раз у сезон адбываюцца рэкалекцыі - у якіх можа прымаць удзел кожны, хто ўзростам прыналежыць да моладзі, - а летам адбываецца наступны фармацыйны этап. Каб распачаць фармацыю ў супольнасці ФМ Тау, неабходна перажыць летнія рэкалекцыі Spoleto, якія адбываюцца штогод.

Місія ФМ Тау:

• Прыпадабненне да Езуса Хрыста праз навяртанне (працэс пераходу ад "жыцця ў граху" да "жыцця ў радаснай пакуце");
• Будаванне супольнасці паміж сабой, з людзьмі па-за супольнасцю;
  - Дапамагаць адно аднаму разпазнаваць жыццёвае пакліканне;
• Пражываць любоў да Бога і Касцёла, да сябе самога і іншых людзей у францішканскім духу.

Усе гэтыя мэты супольнасць рэалізуе праз жыццё Евангеллем, падпарадкаванне вучэнню Каталіцкага Касцёла, узбагачэнне духоўным зместам лістоў і біяграфій святых апекуноў, а таксама трыманне статуту ФМ Тау.

На шляху фармацыі моладдзі спадарожнічаюць браты меншыя капуцыны.

Нашыя святыя заступнікі: святы Францішак з Асізі, святая Клара з Асізі, жыцце і лісты якіх выкарыстоўваюцца на шляху навяртання ФМ Тау; а таксама святая Маргарыта з Картонэ і святы Бернард з Карлеонэ, якія праз сваю гераічную любоў, пакуту і малітву вучаць моладзь быць падобнымі да Хрыста Укрыжаванага.

Калі табе ад 14 да 30 гадоў і ты таксама хочаш быць у супольнасці ФМ Тау, звяртайся да братоў меншых капуцынаў, Францішканская сям'я цябе прыме!

9 студзеня заснавальніку Неакатэхуменальнага шляху Кіко Аргуэла споўнілася 80 гадоў. Папа Францішак з гэтай нагоды скіраваў яму асабістае пасланне.

«Няхай Бог аддзячыць табе за ўсё дабро, якое ты робіш у Касцёле», — піша ў ім Святы Айцец, як паведамляе італьянская рэдакцыя Vatican News.

«Дарагі брат, не хачу, каб ты правёў гэты дзень без дасланых табе радкоў блізкасці і братэрскай падзякі за твае 80 гадоў. Дзякую Богу, які выбраў цябе, і дзякую табе за тваю вернасць.

Няхай Пан Бог аддзячць табе за ўсё дабро, якое ты робіш у Касцёле. Я блізкі да цябе, малюся і падтрымліваю цябе. З днём нараджэння!

Спадзяюся, што ўдзельнікі шляху зробяць табе торт з 80-ю свечкамі. І, калі ласка, не забывайся маліцца за мяне. Няхай Езус благаслаўляе цябе і Найсвяцейшая Панна цябе абараняе. Твой брат, які любіць цябе і захапляецца табою, Францішак», — падпісаў сваё пасланне юбіляру Пантыфік.

Кіко гэты жэст Папы прыняў з вялікім энтузіазмам і ўжо ўчора падзякаваў Папу за словы, якія той яму скіраваў у аўторак раніцай падчас св. Імшы ў Доме святой Марты, калі дзякаваў за апостальскую стараннасць з якой Кіко працуе ў Касцёле». Кіко, які разам з кс. Марыё Пэццы і Марыяй Асэнсьён Рамэра з’яўляецца адказным за Шлях на міжнародным узроўні, падзякаваў Папу і запэўніў яго ў сваіх цёплых пачуццях і блізкасці, а таксама ў сваёй малітве за яго служэнне на пасадзе св. Пятра.

Апошняя сустрэча папы Францішка з Кіко Аргуэла адбылася 5 мая мінулага года, калі Неакатэхуменальны шлях адзначыў на плошчы Тор-Вергата 50-годдзе заснавання сваіх першых супольнасцяў у Рыме. З гэтай нагоды Папа, гаворачы пра моц абвяшчэння Евангелля у неакатэхуменальным шляху, у сваёй прамове сказаў: «Не маюць значэння пераканаўчыя аргументы, але жыццё, якое прыцягвае; не здольнасць павязаць сваю думку, але мужнасць служэння.

І вы ў сваіх „генах“ маеце гэтае пакліканне абвяшчаць, жывучы ў сям’і па прыкладзе Святой Сям’і: у пакоры, прастаце і праслаўленні. Занясіце гэтую сямейную атмасферу ў тыя шматлікія месцы, дзе няма радасці і любові».

Неакатэхуменальны шлях з’яўляецца праграмай хрысціянскага ўтаямнічання і на сённяшні дзень прысутнічае ў 134 краінах на пяці кантынентах з тысячамі супольнасцяў, у тым ліку і ў Беларусі. Ён узнік у 60-х гадах мінулага стагоддзя у трушчобах Паламерас-Альтас на ўскраінах Мадрыда.

БОГ ЛЮБІЦЬ МЯНЕ

Аўдыёдадатак да дапаможніка па катэхезе

(Першы год падрыхтоўкі да сакрамэнтаў пакаяння і Эўхарыстыіі)

Песні ў выкананні дзіцячага хору парафіі св. Казіміра з г.Маладзечна

Гукарэжысёр - Вячаслаў Банкевіч

Музычны кіраўнік - Дамініка Гулевіч

Клавішы: Дамініка Гулевіч

Гітара, флейта: Яўген Якаўлеў

Вакал: Сабіна Вяжэвіч, Дзіяна Яркевіч, Яна Шавела, Ганна Станкевіч, Амалія Каралькова

Слухаць песні на сторонцы 

5 мая 2018 года ў рымскім мікрараёне Тор-Вергата папа Францішак узначаліў святкаванне 50-годдзя пачатку дзейнасці Неакатэхуменальнага шляху, у якім бралі ўдзел таксама вернікі з Беларусі. У сваёй прамове Святы Айцец запрасіў падзякаваць Богу за спазнаныя за гэты час любоў і вернасць.

Пантыфік падкрэсліў важнасць місіі, якая ажыццяўляецца неакатэхуменатам: яна адлюстроўвае верную любоў Бога. Ён адзначыў, што місія патрабуе выхаду насустрач іншым, хоць у жыцці ёсць моцная спакуса застацца на месцы, не рызыкаваць. Езус заахвочвае заўсёды быць у дарозе, вандраваць па свеце ў пошуках брата, які да гэтага часу не спазнаў радасці Божай любові. Папа адзначыў, што місія патрабуе спрыту, адмовы ад непатрэбнага баласту, даверу да Бога.

«Для таго, каб прапаведаваць, неабходнае адрачэнне. Толькі Касцёл, які адракаецца ад свету, абвяшчае Пана добра. Толькі Касцёл, вызвалены ад улады і грошай, свабодны ад трыумфалізму і клерыкалізму, годны даверу ў сваім сведчанні аб тым, што Хрыстус вызваляе чалавека»,— сцвердзіў Святы Айцец.

Пастыр паўсюднага Касцёла дадаў, што місія заўсёды здзяйсняецца разам і што гэтаму трэба вучыцца. «Трэба, напрыклад, быць асцярожным, каб не дыктаваць тэмп іншым. Хутчэй, мы павінны суправаджаць і чакаць, маючы на ўвазе, што тэмп іншых не такі, як у нас. <…> Мы — пілігрымы, якія ў суправаджэнні братоў ідуць побач з іншымі братамі, і добра, калі гэта робіцца з індывідуальным падыходам, з клопатам і павагай да дарогі кожнага, без ніякага прымусу да развіцця, таму што адказ Бога спее толькі ў шчырай і сапраўднай свабодзе», — сказаў Папа.

Затым Святы Айцец нагадаў, што ўваскрослы Езус сказаў апосталам навучаць усе народы. Ён адзначыў, што сутнасцю місіі з’яўляецца дзяленне з іншымі тым, што мы атрымалі: сустрэчай любові, якая змяніла наша жыццё. Гаворка ідзе пра сведчанне таго, што Бог любіць нас і што з Ім магчыма сапраўдная любоў, якая вядзе да ахвяравання сваім жыццём у сям’і, святарстве, працы, манаскім жыцці і сужэнстве.

Папа Францішак заклікаў місіянераў неакатэхуменату не выключаць нікога са сваіх евангелізацыйных намаганняў, таму што Бог любіць усіх.

Ён запрасіў іх не канцэнтравацца на негатыўных аспектах і на тым, што трэба змяніць, але глядзець на рэчаіснасць сэрцам, з даверам і павагай.

«Думаючы пра нашага Айца, Які так любіць свет, любіце чалавецтва, будучы супрацоўнікамі радасці ўсіх. <…> Любіце культуру і традыцыі народаў, не выкарыстоўваючы ўсталяваных шаблонаў. Адштурхоўвайцеся не ад тэорый і схем, але ад канкрэтных сітуацый: такім чынам Святы Дух будзе фармаваць прапаведаванне ў адпаведнасці са сваім часам і шляхамі. І Касцёл будзе расці на Яго вобраз: аб’яднаны ў разнастайнасці народаў, дароў і харызмаў», — сказаў Папа.

Святы Айцец падкрэсліў, што пакліканне і праца Неакатэхуменальнага шляху — гэта вялікі Божы дар для Касцёла ў нашы часы.

Ён паабяцаў сваю малітву і заклікаў членаў каталіцкай супольнасці да мужнасці.

catholic.by 

«Лепш самой усё ўбачыць і перажыць», — так я падумала, калі вырашыла з’ездзіць у госці ў неакатэхуменальную супольнасць у Маладзечне, якая існуе тут ужо больш за 10 гадоў. Мэтай маёй вандроўкі было пабываць на нядзельнай святой Імшы, якая ў гэтай супольнасці цэлебруецца… у суботу вечарам! Мне стала цікава, як адбываецца гэтая не зусім прывычная цэлебрацыя Эўхарыстыі, чаму менавіта ў суботу, а не ў нядзелю… Урэшце, выйшла так, што я ўпершыню перажыла неакатэхуменальную Імшу, упершыню ўбачыла жыццё супольнасці, пра якую ведала аддалена і цьмяна, «знутры». Але пра ўсё па парадку.

Неакатэхуменальны шлях

Кажучы агульна, неакатэхуменат — гэта рух свецкіх у Каталіцкім Касцёле, а супольнасці гэтага руху існуюць унутры звычайных парафій. Так і ў Маладзечне існуе ажно тры неакатэхуменальныя супольнасці пры парафіі св. Казіміра, кожная з якіх налічвае каля 30-ці чалавек. Неакатэхуменальны шлях заснавалі іспанцы Франсіско (Кіко) Аргуэльё і Кармэн Эрнандэс прыкладна 50 гадоў назад у адказ на заклік Другога Ватыканскага Сабору аб новай евангелізацыі. Неакатэхуменальны шлях пакліканы аднаўляць у чалавеку яго ўсведамленне сябе хрысціянінам. Як і іншыя каталіцкія супольнасці, неакатэхуменальная суполь­насць паклікана паказваць любоў, прыняцце, спагаду і такім чынам несці вестку аб уваскрослым Хрысце іншым людзям. Духоўнае жыццё ўнутры неакатэхуменальнага шляху базуецца на тым, каб разам разважаць над Божым словам, калі кожны стараецца пачуць Бога, які прамаўляе праз гэтае слова да чалавека ў яго канкрэтных жыццёвых абставінах, тут і цяпер. Кожная новая неакатэхуменальная група ўзнікае і папаўняецца ў выніку катэхізацыі, якую праводзяць самі ўдзельнікі супольнасці на працягу 2-х месяцаў. У Мала­дзечне, напрыклад, катэхізацыя праводзіцца для парафіянаў падчас Вялікага посту.

Кіко Аргуэльё, папа Ян Павел ІІ, Кармэн Эрнандэ

Кіко Аргуэльё

Падрыхтоўка да Эўхарыстыі

Калі я ўвайшла ў касцёл у суботу ўвечары, там ужо людзі рыхтаваліся да Эўхарыстыі: усе лавы і крэслы расстаўляліся па крузе, пасярэдзіне касцёла «майстравалі» новы алтар, а па краях упрыгожвалі яго жывымі кветкамі. «Мы, як першыя хрысціяне, сядаем вакол алтара падчас Імшы, — тлумачыць мне Іван, катэхет першай супольнасці, і дадае: — У нас наогул такі шлях, у якім мы імкнёмся аднаўляць форму духоўнага жыцця першых хрысціянаў». І сапраўды, у першую чаргу гэта праяўляецца ў тым, што Імша ўваскрасення Пана цэлебруецца ў супольнас­ці ў суботу вечарам, як і Пасхальная вігілія. На Эўхарыстыі суполь­насць выкарыстоўвае не звыклы для нас аплаткавы хлеб, а праснакі з мукі і вады, якія больш нагадваюць хлеб. Але такім навічкам, як я, звычайна расказ­ваюць, як трэба прымаць святую Камунію ў такім выглядзе, каб пасля не было нейкіх недарэчных момантаў.

«Іван, калі будзем кідаць лёсы?» — звярнулася жанчына да катэхета. Як высветлілася, усе тры супольнасці рыхтуюць некалькі каментараў да святой Імшы, але ніхто не ведае, якая з гэтых групаў будзе суправа­джаць літургію. Усё аддаецца на волю Святому Духу: Ён вырашае, каментар якой супольнасці пачуюць усе прысутныя.

Спяванае Божае слова

Святая Імша тут пачынаецца нязвыкла: адказны кантар (як я ўжо даведалася пасля) заспявала спеў на ўваход, выйшаўшы да амбоны з гітараю; гэтаксама яна завершыць і святую Імшу. Калі асобна казаць пра спевы, то ў неакатэхуменальнай супольнасці яны таксама не такія, як усюды, — яны адмысловыя, прычым падчас Эўхарыстыі выкарыстоўваюцца толькі гэтыя спевы, ніякія іншыя. Думаю, штосьці падобнае адбываецца таксама і ў набажэнствах супольнасці Taizé. Аўтарам усіх неакатэхуменальных спеваў з’яўляецца Кіко, заснавальнік супольнасці, які не мае прафесійнай музычнай адукацыі, але настолькі таленавіты, што піша вялікае мноства спеваў. Усе спевы або базуюцца на біблійных урыўках, або наўпрост з’яўляюцца цытатамі са Святога Пісання, пакладзенымі на музыку. Як мне здаецца, лепш не прыдумаеш! Толькі, на жаль, у Маладзечне (ды і па ўсёй Беларусі) неакатэхуменальныя песні спяваюцца па-руску, але ў астатнім супольнасць стараецца трымацца беларускай мовы. Хачу абавязкова сказаць пра музыку — яна непаўторная! Так, «неонскія» спевы не зблытаеш ні з якімі іншымі, бо яны нагадва­юць габрэйскія матывы і штосьці паўднёваеўрапейскае, іспанскае — акустычная гітара стварае сваю атмасферу.

Яшчэ перад тым, як святар пачаў малітву, да амбоны выйшла жанчына і сказала некалькі словаў пра агульны пасыл літургічных чытанняў. Такіх каментараў на працягу Імшы будзе некалькі: асобна будзе каментавацца кожнае з чытанняў. Адметна тое, што людзі, якія рабілі каментары, не зачытвалі іх і не «пазычалі» ў кагосьці — гэта іх уласнае разуменне Божага слова, якое фармавалася ў іх на працягу тыдня. Вядома, гэта адэкватныя каментары, лаканічныя, у духу Божай любові, бо супольнасць дбае пра дакладнасць Божага слова.

«Рэха слова»

На святой Імшы айцец Анатоль Ярошка OFMCap прамовіў гамілію, але перад гэтым адбыўся хіба самы кранальны і незвычайны момант Эўхарыстыі. Пасля чытання Евангелля і яшчэ перад гаміліяй аддаецца час так званаму «Рэху слова», калі кожны можа падзяліцца з братамі і сёстрамі ўласным сведчаннем і досведам пра тое, якім чынам Божае слова адгукнулася ў яго сэрцы, што чалавек зразумеў і перажыў праз святло Святога Пісання тут і цяпер. Казалі, вядома, не ўсе, бо на Імшы было чалавек 50. Прызнаюся, такога я яшчэ не бачыла, каб на самой Эўхарыстыі людзі дзяліліся сваімі перажываннямі. Але гэта быў настолькі важны момант, такі шчыры, кранальны, што я зразумела: вось менавіта гэта робіць з групы розных людзей сапраўдную супольнасць. Хтосьці дзяліўся тым, як яго закрануў каментар або Божае слова, хтосьці даваў сведчанне аб дзейснай малітве братоў і сясцёр, а хтосьці рас­казваў пра той унутраны боль, які церпіць на дадзеным этапе жыцця...

Здзівіла, што на неакатэхуменальнай Імшы людзі перадаюць адзін аднаму знак супакою пасля гаміліі.

«Бярыце і ешце… Бярыце і піце...»

Пасля Эўхарыстычнай малітвы прыйшоў момант прымаць святую Камунію. Для большасці католікаў, думаю, гэта было б моцным перажываннем, бо Камунію святар раздае ў рукі: па кавалку хлеба — Цела Хрыста. Яна не спажываецца адразу, бо трэба пачакаць, пакуль усе атрымаюць яе. Па гэтай прычыне той момант, калі Хрыстовае Цела ляжыць у цябе на руцэ, вельмі эмацыйны і інтымны: ты можаш вось так пабыць з Езусам, даверыць Яму свае перажыванні і думкі. Спажываць Цела Хрыста ў выглядзе такога кавалка хлеба яшчэ больш нязвыкла, чым трымаць яго ў руках. Але затое нарэшце я нібы сапраўды ела і сапраўды піла, як звычайны хлеб і як звычайнае віно, Цела і Кроў Хрыста...

Вулічная евангелізацыя

У канцы Імшы, падчас аб’яваў для супольнасці, шмат казалі пра вулічную евангелізацыю. «Абвяшчэнне Добрай Навіны адбываецца ў нядзелі на працягу пяці тыдняў пасля Пасхі, — патлумачыла мне пасля Імшы Ірына, жанчына, адказная за катэхізацыю. —  Мы выходзім у горад па два чалавекі і падыходзім да мінакоў, размаўляем з імі пра Бога. Канешне, перад гэтым мы атрымліваем благаслаўленне ад святара, а таксама чытаем Божае слова і молімся да Духа Святога. У выніку з кожным чалавекам мы размаўляем пра рознае — як пакіруе Бог. А раней мы выходзі­лі і станавіліся перад касцёлам, спявалі песні і прамаўлялі катэхезы. Мінакі падыходзілі самі і слухалі — некаторыя вось такім чынам, праз такую евангелізацыю, і прыйшлі ў нашую супольнасць».

Вядома, цалкам апісаць жыццё і дзейнасць гэтай супольнасці за адзін раз немагчыма, таму, каб з ёю больш пазнаёміцца, я скіроўваю на інтэрнэт-сайт маладзечанскай парафіі www.pio.by. Я асабіста вельмі радуюся любым згуртаванням унутры парафій, асабліва супольнасцям дарослых людзей. Біблійнае кола, катэхезы для дарослых, харызматычныя супольнасці, неакатэхуменат і г.д., калі ўсё гэта служыць еднасці і любові паміж людзьмі, іх шчырасці паміж сабою, калі людзі дзеляцца сваім досведам адносінаў з Богам, моляцца адзін за аднаго, разам служаць іншым людзям, дае сапраўды добры плён, бо гэтыя шляхі вядуць да Неба...

Вольга Качалка

http://ave-maria.by