24 лістапада, субота

ЕВАНГЕЛЛЕ

Бог жа не ёсць Богам мёртвых, але жывых 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Падышлі некаторыя з садукеяў, якія адмаўлялі ўваскрасенне, і спыталіся ў Езуса: Настаўнік, Майсей напісаў нам, што калі ў некага памрэ брат, які меў жонку, і памрэ бяздзетны, то брат ягоны павінен узяць ягоную жонку і ўзбудзіць патомства брату свайму. Было ж сем братоў: першы, узяўшы жонку, памёр бяздзетны. Потым другі, і трэці ўзяў яе, таксама і ўсе сямёра, не пакінуўшы дзяцей, памерлі. Урэшце памерла і жонка. Дык вось, пасля ўваскрасення, катораму з іх яна будзе жонкаю? Бо ў семярых яна была жонкаю. 

Езус сказаў ім: Дзеці гэтага веку жэняцца і выходзяць замуж. А тыя, хто будзе годны таго веку і ўваскрасення з мёртвых, не будуць ні жаніцца, ні выходзіць замуж, ні памерці ўжо не змогуць, бо яны роўныя анёлам і з’яўляюцца сынамі Божымі, будучы сынамі ўваскрасення. А што мёртвыя ўваскрэснуць, і Майсей засведчыў, кажучы пра куст, калі назваў Пана “Богам Абрагама, і Богам Ісака, і Богам Якуба”. Бог жа не ёсць Богам мёртвых, але жывых, бо ўсе для Яго жывуць. 

На гэта сказалі некаторыя з кніжнікаў: Настаўнік, Ты добра сказаў. І ўжо ні пра што не адважваліся распытваць Яго.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Паколькі Езус засроджвае сваё навучанне на таямніцы ўвакрсення, садукеі вырашаюць асмяяць гэты істотны элемент яго вучэння. Прадстаўляюць яны сітуацыю, якая ў тыя часы магла здарыцца. Закон загадваў, каб брат мужчыны, які памёр не пакінуўшы нашчадка, узяў сабе за жонку ўдаву, якую той пасля сябе пакінуў. Гэта быў закон, які называўся “левірат”. На падставе гэтага закону садукеі прызналі праўду пра ўваскрасенне немагчымай, бо гэта азначала б, што ў небе мужчыны, якія жылі раней ў левірацкіх сужэнствах, спрачалісяб пра тое, хто меў бы права на жонку. Супярэчнасць, якую хацелі выявіць садукеі вынікае з празмерна матэрыялістычнага разумення ўваскрасення а таксама з меркавання, нібыта жыццё ў небе з’яўляецца ўсяго толькі больш высакародным паўтарэннем жыцця на зямлі. Езус, хочучы належным чынам накіраваць мышленне слухачоў, сцвярджае, што людзі ў небе з упэўненасцю не будуць заключаць сужэнскія саюзы. Мэтай гэтай падказакі з’яўляецца усведамленне, што жыццё ў небе прынцыпова адрозніваецца ад зямнога жыцця. Як яно выглядае дакладна, пакуль што павінна заставацца таямніцай. Істотна аднак тое, каб ніхто не сумняваўся, што зямное жыццё пасля смерці прадаўжаецца. Аргументацыя Езуса, якая выражае праўду пра тое, што мэтай чалавечага жыцця з’яўляецца ўваскрасенне, грунтуецца на фрагменце з Кнігі Зыходу (Зых 3). Езус паказвае, што Майсей быў пасланы Богам, каб вывесці Народ егіпецкай няволі, таму што Бог заключыў з патрыярхамі запавет. Што аднак застаецца падставай актуальнасці запавету, калі патрыярхі памерлі і звычайна ў падобных сітуацыях пранятыя абавязацельствы трацяць сапраўднасць. Падствай можа быць толькі адно - тое, што яны па-ранейшаму жывуць. Аднак паколькі іх няма ўжо на зямлі, гэта азначае, што яны жывуць у Бога.   

Каментарый да Евангелля паводле Лукі. Біблія Таварыства св. Паўла.