22 жніўня, серада

ЕВАНГЕЛЛЕ

Вось зачнеш ва ўлонні сваім і народзіш Сына

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Бог паслаў анёла Габрыэля ў горад галілейскі, які называўся Назарэт, да Дзевы, заручанай з мужам па імені Юзаф, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя. 

Анёл, увайшоўшы да яе, сказаў: Вітай, поўная ласкі, Пан з Табою. Яна ж збянтэжылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта за прывітанне. 

І сказаў Ёй анёл: Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Пана. І вось зачнеш ва ўлонні сваім і народзіш Сына, і дасі Яму імя Езус. Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Найвышэйшага, і дасць Яму Пан Бог трон Давіда, бацькі Ягонага. І валадарыць будзе над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца. 

А Марыя сказала анёлу: Як станецца гэта, калі я мужа не ведаю? Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Найвышэйшага ахіне Цябе. Таму і народжанае Святое будзе названа Сынам Божым. Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасці сваёй, і ёсць ужо на шостым месяцы тая, якую называлі бясплоднай; бо для Бога няма нічога немагчымага.

Тады Марыя сказала: Вось я, слуга Пана. Няхай мне станецца паводле твайго слова. І адышоў ад Яе анёл.

Гэта слова Пана.

cathilic.by

Існуюць розныя ітэрпрэтацыі гэтай прыпавесці Езуса пра Валадарства Нябеснае. Але старэйшая і больш распаўсюджаная такая: людзі прыходзяць да збаўлення ў Богу, гэта значыць ўваходзяць у Касцёл, на розных этапах свайго жыцця, ад дзяцінства да глыбокай старасці. Незалежна ад таго, навяртаецца чалавек ў дзяцінстве, будучы дарослым ці перад самай смерццю, ён атрымлівае адну і тую ж плату – збаўленне і вечнае жыццё. (Паводле Т. Лоска SJ)

Бачым, як адрозніваюцца нашы зямныя ўяўленні пра справядлівасць ад уяўленняў Бога. Жывучы ў свеце, мы прызвычаіліся, што каб здабыць вялікую каштоўнасць, звычайна трэба шмат працаваць. У Валадарстве Божым інакш - найвялікшую каштоўнасць атрымлівае з Божай шчодрасці нават той, хто не здолеў зарабіць яе па справядлівасці.

Многія людзі, даведаўшыся пра такую дабрыню і шчодрасць Бога, легкадумнама адкладаюць навяртанне або паглыбленне духоўнага жыцця на неакрэсленую будучыню. У такім стаўленні ёсць прынамсі дзве праблемы. Па-першае, ніводзін чалавек не ведае з усёй упэўненасцю, ці тая будучыня для яго наступіць і колькі часу яму яшчэ засталося жыць у свеце. Па-другое, як каштоўнасць працы ў вінагарадніку заключаецца не толькі ў плаце, якую работнік атрымлівае ў канцы, падобным чынам жыццё з Богам і братамі ў Касцёле мае вартасць ужо цяпер, не чакаючы збаўлення пасля смерці. Разумеючы гэта, св. Аўгустын які пасля свайго навяртання ў сталым узросце, пазней у сваіх Вызнаннях казаў: “Позна я ўзлюбіў Цябе, Любоў мая”. Таму пытанне “Чаму вы стаіце тут цэлы дзень без працы?”, гэта напэўна пытанне рытарычнае. Яно сцвярджае, што не варта марнаваць свой зямны час на бязбожнае, або не дастаткова Божае жыццё.

Апроч канчатковай узнагароды, ці ёсць у мяне ўжо іншыя матывацыі для крочання за Хрыстом? Наколькі я цаню адведзены мне час на жыццё ў гэтым свеце?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва