25 ліпеня, серада. Свята св. Якуба, Апостала

ЕВАНГЕЛЛЕ

Келіх мой будзеце піць

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Падышла да Езуса маці сыноў Зэбэдэя са сваімі сынамі і пакланілася, каб папрасіць Яго аб нечым.

Ён жа сказаў ёй: Чаго ты хочаш?

Яна адказала: Скажы, каб гэтыя два сыны мае селі ў Тваім Валадарстве адзін праваруч, а другі леваруч Цябе.

Езус сказаў у адказ: Не ведаеце, аб чым просіце. Ці можаце піць келіх, які Я павінен піць?

Яны кажуць Яму: Можам.

І кажа ім: Келіх мой будзеце піць, але не Я даю дазвол сесці праваруч ці леваруч Мяне, бо гэта прызначана для тых, каму падрыхтаваў Айцец Мой.

Калі пачулі дзесяць вучняў, яны абурыліся на двух братоў. А Езус паклікаў іх і сказаў: Вы ведаеце, што кіраўнікі народаў пануюць над імі і вяльможы маюць уладу над імі. Няхай не так будзе сярод вас. Але, хто хацеў бы стаць сярод вас вялікім, няхай будзе слугою вашым. А хто хацеў бы стаць першым, няхай будзе нявольнікам вашым.

Бо і Сын Чалавечы прыйшоў не для таго, каб Яму служылі, але каб служыць і аддаць жыццё сваё дзеля адкуплення многіх.

Гэта слова Пана.

catholic.by

У штодзённым жыцці сустракаем розных людзей: з вялікімі амбіцыямі або такіх, якія нічым асабліва не зацікаўленыя. Іх пазіцыя можам нас здзіўляць або раздражняць, што няма ў іх такой меры як у нас. Дамагаюцца ад нас зашмат, або зусім намі не цікавяцца.

Падобным чынам і ў духоўным жыцці. Адны прагнуць звышнатуральных ласкаў, хочучы чыніць цуды, прарочыць, аздараўляць, а іншых такія прагненні дражняць і абураюць. Ці варта нам імкнуцца да звышнатуральных дароў, ці не? Амбіцыі ў духоўным жыцці – гэта добра, ці наадварот, гэта кепская, празмерная руплівасць, якой належыць асцерагацца? Пра ласкі і гонары вырашае сам Нябесны Айцец, а не чалавек. Каб не перастарацца ў руплівасці, Езус вучыць нас выконваць Божую волю. Калі нездаровыя, не згодныя з Божай воляй амбіцыі, праяўляюцца ў супольнасці, яны нішчаць яе. Такая супольнасць становіцца тэрыторыяй хворага саперніцтва і канкурэнцыі, разбураецца ў ёй фундамент супакою. Дрэнная справа – прагнуць надзвычайных ласкаў, але яшчэ горшая справа – не прагнуць іх. Ні ў адной, ні ў другой справе вырашаць не нам, а Айцу Нябеснаму. Наша сэрца павінна быць гатова прыняць тыя ласкі, якія Бог захоча нам даць.

Ці не раздражняе цябе руплівасць іншых у духоўных справах? Ці можа наадварот, засмучае адсутнасць руплівасці ў іншых? Ці з’яўляецца твая супольнасць месцам узаемнай службы і любові?

Брат Анджэй Раманоўскі OFMCap, Польшча