12 чэрвеня, аўторак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Вы — святло свету

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час 

Езус сказаў сваім вучням: Вы — соль зямлі. Калі ж соль страціць смак, то чым пасоліш яе? Яна ўжо ні на што не прыдасца, хіба што выкінуць яе прэч на патаптанне людзям. 

Вы — святло свету. Не можа схавацца горад, які стаіць на вяршыні гары. І, запаліўшы свяцільнік, не ставяць яго пад пасудзінаю, але на свечніку, і свеціць усім, хто ў доме. 

Няхай святло вашае так свеціць перад людзьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя ўчынкі і праслаўлялі Айца вашага, які ў нябёсах. 

Гэта слова Пана.

catholic.by

У маштабе гісторыі свету хрысціянства яшчэ вельмі маладое, бо дзве тысячы год – гэта насамрэч толькі імгненне. Аднак уплыў, які Хрыстова Евангелле ўжо аказала на чалавецтва, настолькі адчувальны, што яго не могуць запярэчыць нават самыя зацятыя ворагі Касцёла. Сёння, аднак, часта чуем, што хрысціян з іх Евангеллем іншыя жыхары свету па розных прычанах намагаюцца выціснуць кудысьці на перыферыю грамадства.

 Сённяшняе Евангелле пра хрысціян у вобразе солі зямлі і святла свету нясе нам супакой і адначасова асцерагае перад стратай сэнсу нашага быцця ў свеце. Соль – гэта такое рэчыва, колькасць якога ў большасці прадуктаў харчавання не мусіць быць вялікай. Аднак нават калі солі няшмат, яна дае стравам больш яскравы смак і захоўвае ад сапсавання. Гэтак і хрысціяне як носьбіты праўды пра Бога і пра чалавека, нават калі не будуць у грамадстве большасцю, усё роўна змогуць яго падтрымлмліваць у такім стане, каб яно было Божым грамадствам і не скацілася да ўзроўню звярынай зграі. Падобны сэнс нясе і сімволіка святла. Святло павінна асвятляць ў цемры шлях, яно не павінна быць асляпляльным.

Якасная, салёная соль і лагоднае святло Евангелля проста неабходна свету для яго выжывання. Хрыстос, аднак, асцерагае, што калі мы, хрысціяне, перастанем адрознівацца ад язычнікаў сваімі духоўнымі каштоўнасцямі, імкненнямі і практычнай любоўю, то свет сапраўды будзе мець права выкінуць нас са свайго жыцця. Можа, сучасны свет гэтага пакуль што і не разумее, але яму не патрэбен такі Касцёл, які б не бараніў права чалавека на вечнасць, права чалавека на жыццё ад зачацця да натуральнай смерці, права на здаровае сужэнства паміж мужчынам і жанчынай. Многія народы свету пакуль што спрабуюць наладзіць жыццё без Хрыстовага Евангелля, аднак прыйдзе час, калі смурод сапсаванасці ўжо немагчыма будзе вытрываць, а цемра будзе паралізаваць рух наперад. Тады ўсім стане відавочна, што без солі і святла хрысціянства чалавецтву не выжыць. Вось тады трэба будзе, каб захавалася, прынамсі, невялікая жменя той якаснай солі і святло Божай праўды.

Калі я трапляю ў язычніцкае асяроддзе, ці адчуваецца ў маіх словах, учынках і жыццёвых выбарах, што я хрысціянін? Ці маё хрысціянства не агрэсіўнае ў адносінах да атэістаў, агностыкаў ці іншаверцаў? Мой спосаб выражэння рэлігійных перакананняў прываблівае іншых ці, наадварот, знеахвочвае да пошукаў Божага святла?  

  Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва.